”الهام کردا” در نشست رسانه‌ای مونولوگ "پرشین کت": این اثر تئاتر محیطی نیست
نشست رسانه‌ای مونولوگ "پرشین کت" با حضور الهام کردا کارگردان، مهین صدری نویسنده و سعید چنگیزیان بازیگر این اثر امروز ـ ۶ دی‌ماه ـ در محل کافه تریای اصلی مجموعه تئاتر شهر برگزار شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، مهین صدری نویسنده مونولوگ "پرشین کت" در ابتدا با اشاره به اینکه این مونولوگ پیش از این در قالب مونولیوهای گروه لیو تولید و اجرا شده بود، گفت: »زمانی که قرار شد این اثر را در کافه تریای تئاتر شهر به صحنه ببریم در بازنویسی دوباره تغییر زیادی روی متن رخ نداد و تنها با توجه به محیط اجرای نمایش، تغییرات جزئی شکل گرفت.»
وی درباره داستان نمایش اظهار کرد: »داستان درباره مردی است که در ایتالیا در کافه‌اش نشسته و نواری ویدیوئی را ضبط می‌کند و برای مادرش می‌فرستد و ما از این طریق به زندگی و شرایطی که آن مرد در محل زندگی‌اش دارد، پی می‌بریم.»
در ادامه سعید چنگیزیان با اشاره به محل اجرای این تئاتر محیطی عنوان کرد: «از آنجایی که این کافه در مجموعه تئاتر شهر واقع شده قطعاً تماشاگران برای دیدن تئاتر به این محل می‌آیند و می‌دانند که قرار است در این محل تئاتری اجرا شود و قطعاً اگر این اجرا در کافه دیگری اتفاق می‌افتاد، شرایط به گونه‌ای دیگر بود.»
وی افزود: «به نظرم با توجه به این شرایط نمی‌توان به طور مطلق نام تئاتر محیطی را بر روی اثر گذاشت.»
این بازیگر ادامه داد: «برای مثال اگر قرار بود در مکان دیگری مانند مترو به اجرای یک اثر بپردازیم شرایط اجرا بسیار متفاوت بود واتفاق‌های محیط مدام بر روی اجرا تأثیر می‌گذاشت و اجراهای هر روز متفاوت از دیگر روزها می‌شد ولی محیط این کافه کاملاً برای اجرای یک تئاتر آماده است.»
صدری در توضیح بیشتر این مطلب بیان کرد: »با توجه به اینکه کمبود سالن داریم، برخی از گروه‌ها در مکانی غیر از سالن‌های نمایشی به اجرای تئاتر می‌پردازند، ولی نمی‌توان اسم آن را تئاتر محیطی گذاشت.»
سپس الهام کردا در ادامه تصریح کرد: »در تئاتر محیطی فقط یک بیس و کلیت داریم و همه اتفاقات به صورت بداهه رخ می‌دهد. ولی اجرای ما اینگونه نیست؛ چرا که ما یک نمایشنامه کامل داریم و از آنجایی که سالنی برای اجرا نداشتیم، شرایط نمایش را برای اجرا در چنین مکانی تغییر دادیم.»
صدری با اشاره به اینکه نویسنده‌ای که قرار است برای یک محیط مخصوص اثری را بنویسد باید یک سال فرصت داشته باشد، خاطرنشان کرد: «باید حتماً از یک سال قبل به نویسنده اعلام شود تا او بداند قرار است برای چه محیطی و چه شرایطی اثری را به نگارش درآورد.»
کردا نیز یادآور شد: «من دوستانی را می‌شناسم که براساس این کافه مسوول نگارش اثری هستند، ولی ما پرشین کت را پیش از این اجرا کرده بودیم و تنها جغرافیا و مکان نمایش تغییر پیدا کرده است. اینگونه نبوده که ما مختص این محل از قبل چنین نمایشنامه‌ای را خلق کرده باشیم.»
این بازیگر و کارگردان تئاتر با بیان اینکه قرار بود این اثر را در تالار انتظامی خانه هنرمندان به صحنه ببرند، گفت: «علاقه شخصی‌ام این بود که اولین کاری که کارگردانی آن را برعهده دارم در تئاتر شهر به صحنه ببرم و فضای مجموعه تئاتر شهر را به دیگر سالن‌ها ترجیح می‌دهم.»
نویسنده پرشین کت در ادامه با بیان اینکه متن را 13 بار بازنویسی کرده بیان کرد: «در حین نگارش، تحقیقات بسیاری انجام دادم و از نزدیک با افرادی که چنین شرایطی داشتند، صحبت کردم.»
در ادامه نشست چنگیزیان با اشاره به سختی‌های این اجرا، گفت:«ما میزانسن‌هایی را به صورت مشخص در آوردیم، ولی در حین اجرا نمی‌توان خیلی دقیق براساس میزانسن‌های تعیین شده پیش رفت؛ چرا که در مونولوگ دانش تماشاگر و واکنش‌های او تأثیرگذار است و باعث ایجاد بداهه‌هایی در طول اجرا می‌شود.»
وی با بیان اینکه قرار نیست تمام کارهای محیطی طنز و شادی‌آور باشند، تصریح کرد: «طنز برای بازیگرانی است که همیشه در این محیط بازی کرده‌اند. بازیگران پرکاری مانند سیامک صفری و یا هدایت هاشمی جزو هنرمندانی هستند که تماشاگر با پیشینه قبلی به دیدن کارهایشان می‌آیند.»
این بازیگر تئاتر ادامه داد: «در واقع تماشاگر خودش را آماده می‌کند برای آن چیزی که دلش می‌خواهد ببیند، ولی به نظرم نباید این توقع را در تماشاگران ایجاد کرد که همیشه یک بازیگر را در کارهای طنز ببیند. بازیگر باید هر نوع سبکی را تمرین و اجرا کرده باشد. شخصاً علاقه‌مندم که در هر یک از کارهایم نسبت به آثار قبلی تفاوت وجود داشته باشد.»
الهام کردا در ادامه گفته‌های چنگیزیان افزود: «هر یک از گروه‌ها با توجه با اهدافی که دارند نمایشی را به صحنه می‌برند. حال ممکن است قصدشان اجرای کارهای طنز باشد که تماشاگر را بخنداند که به نظرم هیچ اشکالی ندارد و هیچ مرزی برای من به عنوان کارگردان در این مورد وجود ندارد.»
چنگیزیان در ادامه یادآور شد:«اما ما مقداری مسوولیت در این زمینه داریم که وضعیت دیگری را هم به تماشاگر نشان دهیم.»
وی خاطرنشان کرد: «برای مثال گاهی مواقع سوژه بی‌محتوایی که شاید مقداری طنز در آن باشد برای تماشاگر جالب باشد و قهقهه بزند ولی این یک خنده کاذب است، من نمی‌خواهم صرفاً به این دلیل که اوقات شادی را برای تماشاگر ایجاد کنم به اجرای یک اثر بپردازم.»
در ادامه این نشست مهین صدری با بیان اینکه نگارش مونولوگ کار دشواری است، اظهار کرد: «در مونولوگ کل داستان توسط یک فرد تعریف می‌شود. در ابتدا می‌خواستم نمایشی باشد که بازیگر درباره شرایط خودش با تماشاگر حرف بزند، ولی بعد از کمی فکر به این نتیجه رسیدم که از دوربین بهره بگیرم و بازیگر در طول نمایش با دوربین حرف می‌زند و فیلمی در حال ضبط شدن است.»
کردا در ادامه تصریح کرد: «در کار پرشین کت تماشاگر باید کاملاً نادیده گرفته می‌شد و نمی‌خواستم در مونولوگ بازیگر در طول یک ساعت با در و دیوار و خودش حرف بزند؛ چرا که این به نظرم کاملاً غیرمنطقی است؛ بنابراین دوربین دلیل خوبی بود تا این آدم صحبت کند.»
کارگردان این اثر با اشاره به اینکه حضور تماشاگر در یک اثر بسیار حائز اهمیت است و همچنین قراردادشان براساس گیشه است، گفت: « یک کار باید به قدری خوب باشد تا تماشاگر جذب آن شود. نزدیک به دو ماه گروه تمرین کرده و زمانی که قرار است ما خرج‌مان را از گیشه به دست بیاوریم باید اثر به نحوی باشد که در گیشه موفق عمل کند و نمی‌توان گفت که حضور تماشاگر مهم نیست.»
کردا در پایان با ابراز امیدواری از حضور اسپانسرها در تولید یک تئاتر، عنوان کرد: «شرکت‌ها باید سرمایه‌گذاری کنند و بدانند که حضور آن‌ها هم تبلیغی برایشان است و قطعاً هزینه‌ای که می‌کنند برگشت پذیر است.»